Na een paar weken thuis kwamen de muren op ons af. We hadden allebei nog alle tijd van de wereld. Nog geen baan die onze tijd opslokte en door de weeks is het niet echt handig om vrienden te bezoeken want die zijn natuurlijk gewoon aan het werk. Maar de reiskriebels zaten nog steeds in ons systeem. Allebei wilden we erop uit. Alleen mag niet teveel geld kosten want we hebben nog geen inkomen. Dus wat ga je dan doen?
Wandelen kost geen geld en dat vinden we allebei heerlijk om te doen. Dan rest alleen nog een gratis overnachtingsplek te zoeken. We leerden via het internet het fenomeen paalkamperen kennen. Op diverse plekken in natuurgebieden staan palen waar je gratis kunt kamperen. Achttien worden er beheerd door Staatsbosbeheer, eentje hebben wij uitgekozen.
Er zijn een aantal regels waar we ons aan moeten houden. Er mogen maar drie tenten per nacht op de plek staan. Onze tent moet binnen een straal van 10 meter rondom de paal geplaatst worden. De paal is een waterpomp met grondwater (geen drinkwater, alleen voor wassen en koken). Natuurlijk laat je alles netjes en schoon achter. Dit leek ons wel wat. Een beetje off-the-beaten track in Nederland.
Wij namen de trein richting Amersfoort en vanuit daar liepen we richting het zuiden. We volgden allereerst de NS route Heiligenbergerbeek. Die bracht ons door de bossen en heides die tussen Amersfoort en Leusden liggen. We liepen over landgoederen met prachtige beukenbomen langs de wegen en prachtige heidevelden zoals het Hazenwater en het Langeveen. Onderweg zagen we een aantal vogels; zoals wilde eenden, de bonte specht en een hazelworm. De eerste bomen waren al in hun herfstkleur gehuld.
Hierna verlieten we de NS wandeling om zelf onze weg te zoeken door de bossen van landgoed Sterrenbosch en de heidevelden van de Treekerduinen en het Treekerpunt. Daar sloegen we richting het westen naar boswachterij Austerlitz met natuurlijk de gelijknamige piramide. Het was een maandag en in het naseizoen betekende dat de piramide gesloten was. Helaas geen uitzicht over de Utrechtse Heuvelrug voor ons. De piramide betekende ook dat we vlakbij onze overnachtingsplek waren.
De paalkampeerplaats heet ook Austerlitz en ligt in dezelfde boswachterij. Toen we aankwamen zagen we dat we niet de eerste waren. Diep in het bos (dus niet rondom de paal) zagen we twee tentjes, maar verder geen teken van leven. Toen wij onze tent opzette kwam er nog een eenzame wandelaar op het terrein. Ook hij zette zijn tentje op. Wij maakten weer een lekker maaltijd op ons eenpitje. Ondertussen hoorden we in het bos rondom ons vele kleine groene spechten op zoek naar beestjes in bladerdak. Het was lastig om ze te spotten. De waterpomp functioneerde goed en dat is wel zo fijn. Zo konden we nog even de tandjes poetsen en de afwas doen.
Om 20 uur was het donker en restte ons niets anders dan het bedje in te duiken. De geluiden van het donkere beukenbos suste ons snel in slaap. Midden in de nacht was ik plotseling wakker. Ik had het idee dat er wat rond onze tent liep. Waakzaam luisterde ik diep en meende ik te horen dat er zwijnen de grond om woelden. Toch ben ik weer in slaap gevallen want om 8 uur werden we gewekt door het ruisen van de wind door de bomen. We genoten van ons ontbijtje terwijl de zon door het bladerdak begon te schijnen. Rondom vond ik inderdaad sporen van zwijnen. Heel gaaf om te zien. Het was fantastisch om zo ‘wild’ te kamperen in Nederland en dat smaakt zeker naar meer.
We braken onze tent af en vervolgden onze weg richting het noorden. We volgden het Trekvogelpad (LAW 2). Eindpunt van vandaag werd station Soestdijk. Onderweg kwamen we over de oude vliegbasis Soesterberg en de omliggende bossen met oude bunkers. Hier zagen we een aantal reeën het wandelpad overschieten het bos in. Daarna kwamen we bij de Lange en Korte Duinen, een grote zandbak. De wind heeft hier vrij spel waardoor de wortels vrij komen te liggen en daardoor lijken de bomen te zweven.
De bossen waren in september volop gevuld met paddenstoelen. We hebben zoveel verschillende exemplaren gezien waar we de naam niet van weten. We zagen een groepje midden op een zandweg. Het leek net een klein kasteeltje. Op grote beuken zagen we slijmerige witte paddestoelen die als een trap de boom opgroeiden. We genoten met volle teugen en voor we het wisten waren we alweer bij het eindpunt station Soestdijk.
Groet’n,
Sander
3 comments
Heerlijk hoor, dat klinkt mij als muziek in de oren. Práchtige foto’s van dit avontuur! 📸👌🏼
Heel erg leuk om te doen en kost niets😁 Dank je wel Isle
woow mooie foto’s heb je, welk fototoestel gebruik je? Heb je ook een speciale filter gebruikt (zoja welke?) ik wil dit ook kunnen.
groetjes
Caro