Na Wanaka was het de beurt aan Queenstown. In veel opties vergelijkbaar met Wanaka maar veel groter en toeristischer. Toch moeten we ook deze stad even aandoen op onze reis. En dat wilden Wouter en Marlijn ook dolgraag. Marlijn had namelijk 1 wens en dat was hanggliden in Queenstown. Nou, dan zit er maar 1 ding op. Op naar Queenstown.
Vanuit Wanaka kun je op twee manier naar Queenstown rijden. Via een toeristische route en een snellere route maar dat is een omweg. Het was lekker weer en we hebben alle tijd. Alle reden om lekker rustig de toeristische route door de Crown Range te nemen. Onderweg stopten we nog in een kleine pittoresk plaatsje dat zo uit een western kan komen. Verder was het bovenal een mooie route en we genoten van het uitzicht. Het laatste stuk ging stijl de berg af via meerdere haarspeldbochten en toen waren we in Queenstown.
Paragliden of hanggliden?
Daar gingen we eerst naar de I-site. We wilden informatie over waar Marlijn kon paragliden. Er waren een paar mogelijkheden maar je kon er ook hanggliden. In plaats van een parachute hang je aan een deltavleugel (een driehoekszeil). Dit gaat sneller en daar viel uiteindelijk ook de keuze van Marlijn op. Oh, je kunt nu meteen mee? Uhm, ok. Lets Go! zei stoere Marlijn.
Voor we het wisten was ze er vandoor. Wij liepen toen ook terug naar de auto en we gingen haar achterna. We hadden de landingslocatie ontvangen en daar gingen wij nu naar toe. Het jammere was dat toen we uitstapten er al veel paragliders geland waren. Als laatste zette er net een hangglider de landing in en dat bleek uiteindelijk Marlijn te zijn. Het ging allemaal zo snel dat we niet echt beelden of foto’s hebben kunnen maken. Gelukkig had de instructeur alles voor haar gefilmd en deze nam Marlijn over voor niet te veel geld. In elk geval niet zo belachelijk duur als wat wij betaald hadden voor de skydive.
Goud en mijnwerkers
Na een verdiende lunch reden we verder naar Arrowtown. Dit is een klein koloniaal stadje nabij Queenstown en hier zijn veel huizen bewaard gebleven. De straatjes zijn wijd opgezet met grote Amerikaanse eiken rondom. De bomen op de heuvels rondom het dorp waren prachtig rood en geel gekleurd. Een waterig zonnetje scheen door de sluierbewolking heen. Er was ook een festival gaande waar we het mijnwerkers-verleden van het dorp konden gaan ervaren. Er was een NZ kampioenschap goudzoeken aan de gang en een bierproef festival. De eerste optie was gratis en erg leuk om te zien. De tweede vonden we veel te duur dus dat lieten we aan ons voorbij gaan. In plaats daarvan namen we plaats op het terras van een plaatselijk restaurantje. Het hele stadje is super leuk om zeker een paar uur door heen te struinen. In de buurt staan oude huisjes die vroeger van chinezen waren. Zij waren met een grote gemeenschap hier ook naar toe geëmigreerd toen er goud gevonden werd.
Sterren en afspraken
De volgende dag stond ‘s ochtends eerst in het teken van een reparatie. Een kleine kiezel had een ster in onze voorruit geslagen en die moet nu echt gerepareerd worden. Wouter ging lekker fietsen in de omgeving en Marlijn zette we af op het zwembad. Gelukkig vonden we snel een carglas en met 45 minuten was het gefixt.
Tijdens het wachten hadden we mooi even de tijd om te kijken hoe het ging met onze advertenties om de auto te verkopen en er waren al meerder gegadigden. Wow, dat is veelbelovend. We maakten de eerste afspraken voor komende woensdag en donderdag. Dan is de planning dat we terug zijn in Christchurch. Er was zelfs een meisje dat voor de week erna een afspraak wilde. Lekker om zo de dag te beginnen.
Moke Lake
We haalden Marlijn weer op op het zwembad en bij terugkomst op de camping was Wouter ook weer terug. We braken snel de tent af en we reden naar Moke Lake. Hier ligt een mooie wandeling om het meer en die we gingen we lopen. Het was windstil en de bergen rondom waren ondersteboven te zien in het meer. In het meer zwemden veel eenden en zwarte zwanen. Ook kwam er een grote groep eenden aangevlogen toen we wilden starten met lopen. De route liep langs het meer. Soms over vlonders, soms hoog boven het meer. Overal zagen we weer nieuwe mooie uitzichtpuntjes. Het was een lekkere wandeling.
Daarna was het helaas tijd om de zuidelijke alpen achter ons te laten. We vinden de bergen toch altijd het fijnste maar nu gaan we weer naar de oostkust. We gaan weer naar de Otago Peninsula. Hier waren we vorige week al even. Die nacht sliepen we net buiten Clyde aan het stuwmeer. We haalden lekkere fish and chips in Alexandra als avondeten. En toen was het alweer donker en we doken allemaal ons nest weer in.
De volgende dag reden we in een ruk naar het Otago schiereiland. Gaan we deze keer wel de blauwe pinguïns zien? Dat lees je de volgende keer.
Kia Ora!
Sander and Jolien.
