Reisdagboek #8: Hoe gaan we nu naar Montevideo?

De dagen in Foz de Iguaçu vlogen voorbij. Het waren een aantal mooie dagen met goede gesprekken. Dat is toch wel het leukste van reizen, de mensen die je ontmoet en de gesprekken die je samen hebt. Corinna bedankt voor de gezelligheid. Daarmee kwam ook weer het moment van vertrek en dit ging deze keer gepaard met de nodige twijfel. We wisten een aantal dingen. We willen met de boot van Buenos Aires naar Uruguay en in de reis hiernaar toe wilden we Paraguay bezoeken maar bovenal waren we toe aan veel natuur dus een natuurgebied moest worden bezocht.

De Lonely Planet (LP) gaf ons twee routes naar het zuiden. Via Asuncion (de hoofdstad van Paraguay) of de weg naar Posadas. Op beide routes zouden we Paraguay aan doen maar zonder veel natuur. Dicht over de grens bij Foz liggen de natuurreservaten die zijn aangelegd door de Itaipu dam. Konden we daar niet een paar dagen doorbrengen? Maar verder onderzoek wees uit dat deze niet makkelijk toegankelijk waren en dat een eigen 4×4 wel erg handig is dan.

Wel vonden we in de LP een natuurgebied genaamd Esteros del Ibera dat in het noord-oosten van Argentinië ligt. Het is een groot uitgestrekt moerasgebied met een grote variatie aan dieren en planten. Het duurde niet lang voordat we besloten om dit gebied zeker voor 3 dagen aan te doen. Na dit besluit volgde de rest van de route redelijk snel. Van Foz gaan we twee dagen naar Asuncion om in elk geval een gevoel te krijgen bij Paraguay. Waar kan dat beter dan in de hoofdstad van Paraguay, toch?

Erna pakken we de bus naar Resistencia, de stad met de 500 kunstwerken en standbeelden in de stad. Klinkt niet erg spannend maar de LP was meer te spreken over Resistencia dan Corrientes de grote stad ernaast. Ook hier blijven we een dag en dan gaan we in twee dagen naar Mercedes, Corrientes om hier de minibus naar Colonia Carlos Pellegrini te pakken. Het enigste plaatsje in het grote natuurgebied van Esteros del Ibera. Je moet er wat voor over hebben.

Asuncion

Een nachtbus bracht ons zonder veel moeite in 6 uurtjes naar Asuncion en toen we aankwamen was het nog donker. We beginnen een klein beetje te wennen aan het lange afstand busreizen. Maar het is lastig om echt goed te slapen. Hopelijk verandert dit in de toekomst. Paraguay is absoluut niet duur. Dit geldt ook voor de taxi’s dus die namen we ook naar onze Hostel El Jardin in het centrum. De eerste aanblik is goed. Het hostel heeft een gezellige binnentuin en de privé kamer is redelijk schoon. We mochten gelijk een kop koffie pakken van het ontbijt en we konden even bijkomen voordat we ergens in de stad een ontbijtje gingen scoren. Ook onze kamer was al klaar dus we konden mooi de tassen al droppen.

Je merkt aan alles dat Paraguay een niet rijk land is. Er wordt niet geïnvesteerd in wegen, de gebouwen liggen er ruw en onderhoud gebeurd volgens mij al helemaal niet door de eigenaren. Toch heeft het centrum wel iets. Precies kunnen we de vinger er niet op leggen. De mensen zijn erg aardig en behulpzaam en erg hangt een prima sfeertje. In potentie kan het heel veel worden. Er zijn een paar leuke bezichtigingen zoals het Palacia del Govierno, hier zetelt de regering. Het Casa de la Independencia met een klein museum over de onafhankelijkheidswording van Paraguay. Het oude treinstation dat door haar verwaarloosde karakter geweldig is om te zien en wil je naar een mooie straatmarkt dan is het Plaza LIbertad de plek dat je moet bezoeken. Je ziet dat er geld is geïnvesteerd in de rivierboulevard maar het mist de gezelligheid waar we op hoopten. De panorama van de stad is wel een plaatje vanuit hier. Wij bleven maar een nachtje en dat was voor ons voldoende. We hebben gehoord dat rondom nog veel kleine stadjes het bezoeken waard zijn en dat daarom een langer verblijf zeker loont

Maar voor ons lonkt de natuur dus wij gingen de dag erna alweer met een dagbus naar Resistencia. De eerdere grensovergangen verliepen allemaal zonder problemen maar de grens tussen Paraguay en Argentinië was verschrikkelijk. Allereerst zaten we een uur in de bus te wachten voordat we allemaal mochten uitstappen en konden wachten voor de twee grenskantoortjes. Ook al onze bagage moest uit de bus door een bagagescanner gehaald worden. En toen we eindelijk weer onderweg waren werden we drie keer aangehouden voor routine controles waaronder snuffelen met een hond en steekproefsgewijs mensen ondervragen. Dit zorgde dat we met 3 uur vertraging aankwamen in Resistencia.

Resistencia

Op het busstation pakte we snel een taxi naar ons hotel Diamante. Het was veel te duur voor wat je ervoor krijgt maar veel keuze hadden we niet. Verder is er echt niet veel te beleven. De stad staat inderdaad vol met kunstwerken in alle soorten en maten. Maar het doet ons niets. Het leukste is misschien wel het gratis museum Del Hombre Chaqueño. Het is heel klein maar men geeft hier uitleg over de eerste inwoners van het gebied, van de inheemse indianen tot aan de eerste kolonisten.

We doen een paar boodschappen en pinnen even flink wat peso’s want we weten dat pinnen in Pellegrini niet mogelijk is. Betalen met credit card is ook onmogelijk dus wees gewaarschuwd als je gaat. Die middag vertrok de bus naar Mercedes, Corrientes samen met ons. We weten nu al zeker dat we een paar hele mooie dagen gaan beleven. We voelen het gewoon. Maar daarover de volgende keer meer.

Hasta Luego!