Na het fruitverkopen kwamen we weer terug in de Fat Cat. Het community gevoel begint te komen. We leren onze medebewoners kennen en er komt meer saamhorigheid door het werken. Daarom leek het ons ook zo leuk om de rest nog beter te leren kennen en om mee te gaan op de roadtrip die door Dodo, het hoofd van de fruitverkopers, was aangekondigd. We gingen op pad naar de Coromandel Peninsula, de plek waar de Aucklander zijn weekenden doorbrengt.
Had is al gezegd dat alles hier chaotisch gaat. Nou na het eten vertrekken wordt dan automatisch 23 uur. Pff, het eten was nog niet klaar op het normale tijdstip en toen moesten we allemaal nog onze huistaak die we bij het avondeten krijgen uitvoeren. Krijg dan langzaam maar iedereen die auto in en dan is het zo 23 uur.
Als eerste op het programma stonden de gloeiwormen in de grotten rondom de Karangahake canyon. Maar voordat we hier kwamen was het weer een groot avontuur. Allereerst ligt Auckland open met alle wegwerkzaamheden. Man, man, man wat een heen en weer gereis. En als de laatste auto dan net door een rood stoplicht rijdt en wordt aangehouden door de politie dan schiet het niet meer op. Gelukkig voor de chauffeuse kreeg ze alleen een waarschuwing. Dus al met al waren we een uur verder toen we eindelijk de voorsteden van Auckland voorbij waren. Dit hield echter niet het einde in van de werkzaamheden. Dus omstreeks 2:00 uur in de ochtend kwamen we aan bij de Karangahake kloof. Normaal toch een ritje van slechts 2 uur.
Met allemaal een zaklamp in de hand zochten we ons een weg door het omliggende bos. We kruisden een aantal hangbruggen en we kwamen al snel tot de conclusie dat dit gebied overdag ook echt het bezoeken waard moet zijn. De kloof werd nauwer en af en toe zagen we een kleine inham in de bergwand waar we de eerst gloeiwormen zagen.
Het leukste stuk was de oude Crown mijn. Hier spraken we af dat we geen licht meer zouden aandoen. Dodo wist de weg en ging voorop, de rest volgde hand in hand door het pikke donker. In het begin zagen we helemaal niets en schuifelend kwamen we dieper en dieper. Maar toen werden toch langzaam de eerste groene stipje zichtbaar. En naarmate we dieper de berg in gingen zegen we op sommige plekken heel veel wormen dicht op elkaar zitten tegen het plafond aan. Wat een mooi gezicht. Al was het ook wel weer een fijn om de grot uit te lopen. Toch wel benauwd zo in het donker, maar ook echt heel gaaf zo met een groep. Deze tocht is overigens helemaal gratis. Er zijn ook betaalde grotten waar zo 30 dollar per persoon voor betaald.
Na de grotten hoefden we slechts nog 10 minuutjes te rijden naar de DOC camping Dickey Flat. Hier kwamen we om 3:30 uur aan en toen werden er nog lekker een paar biertjes open getrokken tot ver in de nacht/ochtend.
De volgende dag werden we vroeg gewekt door de DOC medewerker die we 8 dollar p.p. moesten betalen voor de camping. Gelukkig konden we erna weer snel in slaap vallen en om 11 uur werden we wakker in een prachtige vallei. We poetsten onze tanden in een rivier waar we bijna een duik in wilde nemen. Wat een geweldig manier om wakker te worden. Langzaam werden ook de anderen wakker en om 14 uur gingen we weer op pad.
De volgende plek waren de Owharoa watervallen. Onzichtbaar vanaf de weg en verscholen in een kleine vallei liggen deze watervallen. Ervoor ligt een klein meertje waar we heel snel een duik in namen en de douche werd verzorgd door de waterval. Altijd al willen doen, een douche nemen onder een waterval, en deze wens ging nu in vervulling. Oh wat gaaf!
Na een klein uurtje gingen we weer op pad. Dit maal naar Waihi Beach. Het was prima weer dus de rest van de dag lagen wij op het strand. Waihi Beach is een stadje aan de Grote Oceaan. In het dorp reden we zo ver mogelijk naar het noorden en op de laatste parkeerplaats parkeerden we onze auto. Vanaf het straks loop je in 45 minuten via een wandelpad over de stijle ruige kustlijn naar een afgelgen strand met weinig badgasten. Hier namen we onze eerste duik in de Grote Oceaan sinds maanden. De laatste keer was aan de andere kant van de plas in Paracas, Peru. Eigenlijk best bijzonder nu dat ik het opschrijf.
We trotseerden de ruige branding en lieten ons zelf opdrogen op het strand. Verder maakten we een heerlijke strandwandeling tot het andere eind van het strand. Tot het begon te schemeren lieten we terug en in Waihi tracteerde we ons op een warme ham/kaas pizza. Stiekem toch even wat vlees naar binnen. Ook op het alcoholische vlak hadden we al een beetje valsgespeeld, haha.
Daarna reden we weer naar Fat Cat. In Auckland was het weer zoeken, foutrijden en verder zoeken naar de juiste afslag maar om 24 uur na vertrek waren we op ons startpunt. Wat hebben we ontzettend veel gezien in slechts een dag. Maar het was super gezellig en we hebben iederen die mee was goed leren kennen.
De komende dagen gingen we verder op zoek naar een auto. Of we er 1 hebben gevonden? Dat lees je de volgende keer.
Kia Ora!
Sander and Jolien.
