El Chaltén wordt gezien als de trekking hoofdstad van Argentinië. Het is een klein dorpje omringd door Andes reuzen van 3000 meter en hoger, blauwe bergmeren en in het zuiden het grote diepblauwe Lago Viedma. We hebben hier nog twee dagen om iets van de omgeving te zien en we besluiten om de hoogste Piek van het gebied Fitz Roy te gaan bezoeken.
Op vrijdag 27 januari kwamen we ‘s avonds pas laat aan. Het duurde allemaal wat langer in El Calafate. Ondanks dat het slechts twee uur rijden is, stoppen we meerdere keren onderweg om lifters mee te nemen en om de omgeving te fotograferen. Met name het uitzicht vanaf de Ruta Provincia 23 naar het westen. Aan de horizon en over Lago Viedma zie je de hoge scherpe pieken met witte toppen en machtige gletsjers van de Andes. Hier zagen we heel af en toe een glimp van Fitz Roy. De bekendste piek in het gebied. Uiteindelijk zagen we hem vandaag het best. Door de hoogte is de piek continu in de wolken.
De eerste nacht verbleven we op een camping in de stad. In tegenstelling tot Torres del Paine kun je hier in het Los Glacieres National Park wel gratis kamperen. Dat is dus ook wat we tijdens de tweede nacht hebben gedaan. Het park heet Los Glacieres omdat er zich 13 verschillende gletsjer in het park bevinden. Het park is onderdeel van de Zuid-Patagonische ijsvlakte. De op een na grootste ijsvlakte ter wereld dat zich op land bevindt.
De volgende dag vertrokken we naar Fitz Roy. Het is 11 kilometer lang (enkele reis) en onderweg kwamen we twee campings tegen. De eerst (Capri) ligt op 4 kilometer en de tweede (Poincenot) op 9 kilometer. Wij besluiten om onze tent op de eerste te zetten want we willen morgenvroeg op tijd vertrekken. Er staat weer een lange roadtrip naar Chili op het programma.
De eerste 4 kilometers zijn voornamelijk bergopwaarts, zo’n 400 hoogtemeters, en na de camping volgen we voor 6 kilometer een prachtig groen dal. Dit deel is redelijk vlak. De riviertjes hier zijn kristalhelder en schoon. Je kunt er rechtstreeks uit drinken. De bossen zijn groen en vol met vogels en rupsen. Wat een genot en niet te vergelijken met Torres del Paine. Je gaat stiekem toch vergelijken. De laatste kilometer is een kuitenbijter. We stegen hier weer 400 meter in de hoogte en we bereiken vrij snel de boomgrens. Hierboven is alles kaal en we banen ons een weg over de rotsen en keien.
De beloning is een mooi bergmeer en de Viedma gletsjer. Zoals al gezegd gunde Fitz Roy ons geen blik waardig. Zijn top bleef de hele dag in de wolken. We liepen verder langs de linkeroever van het meer en daar hadden we een prachtig uitzicht op een tweede meer dat zeker 500 meter lager ligt. Er stond een stormachtige wind dus van even zitten, uitblazen en genieten was weinig sprake. Na een uur maakte we snel rechtsomkeer. Het uitzicht op de terugreis was misschien wel het mooiste. Diep onder ons zagen we het dal en we konden helemaal tot Lago Viedma kijken.
Bij terugkomst op de camping bleken er toch wel wat tentjes bij te zijn gekomen. Omdat het koud was bleef iedereen voornamelijk in zijn tent. We namen ons avondeten tot ons en toen gingen al snel de oogjes toe. De volgende dag stonden we om 6 uur op en na iets meer dan een uur waren we terug bij de auto. We genoten nog even van een warme cappuccino in de plaatselijke koffiebar maar toen was het echt tijd om de lange weg naar het noorden terug te rijden.
De eerste lifters (Françaises) die we deze dag oppakten wilden naar Bariloche. Ze hadden dus geluk met ons want we brachten ze vandaag zo’n 600 kilometer verder naar het plaatsje Perito Moreno. Hier namen we afscheid van de dames en wij zette ons tentje op. Op de camping hadden we een mooi gesprek met De Bruyn uit Zuid-Afrika (ja, dit is een voornaam). Hij is bezig om over alle continenten te fietsen en hij is nu bezig met continent 6, Zuid-Amerika. Respect hoor! Hierna moet hij alleen nog Antarctica maar dat is voorlopig nog te duur. Zijn vriendin uit Alaska was op bezoek en samen gingen ze naar Coyhaique. Hij op de fiets, zij liftend. We gaven aan dat het geen probleem was om met ons mee wilde rijden en van dit aanbod maakte ze maar al te graag gebruik.
Aan de auto maak ik geen woorden meer vuil. We hebben het hier al over gehad. Op woensdag 31 januari leverden we de auto in op het vliegveld Coyhaique en wij vlogen weer terug naar Santiago waar we nog 2 nachten zullen zijn en nog twee nachten in Valparaiso. Dit lees je in ons volgende verslag.
Hasta Luego!
Sander y Jolien.
4 comments
Leuk om te lezen! Wij komen er net vandaan. Prachtige omgeving en wij vonden er iets mysterieus om hangen vanwege de wolken. Wij hadden het geluk dat na 1,5u wachten we hem konden zien. Veel plezier nog!
Hoi Marjolein, wow hebben jullie hem gezien. Gaaf. Onze keer komt nog wel:-) Dank voor je berichtje. Gr. Sander Y Jolien
Cool. Altijd gezellig ook met lifters… En super veel foto’s gemaakt daar! Nice :)!!
Jow Bartje, echt heel leuk. Thanks man. Succes met jullie O-trek morgen!