Alles ging lekker. We hadden Jakob en Charlotte opgehaald in Torres del Paine. De grensovergangen gingen snel en om 15 uur waren we alweer in Argentinië. Niets bleek een spoedige aankomst in El Calafate in de weg te staan. Tot dat we in het gehucht Esperanza kwamen. Hier zit een YPF tankstation en ik wou toch nog even iets bijtanken zodat we zonder problemen zouden arriveren. Het was druk bij het tankstation en we hadden wat weinig geld op zak. Ik leende wat geld van Jakob en ondertussen werd de tank gevuld door de tankbediende. In Argentinië mag je zelf niet tanken. We namen weer plaats achter het stuur en vervolgden onze weg. Tot 10 kilometer later de ‘controleer-de-motor lampje begon te branden en alles begon te piepen. Meteen wisten we dat het mis was. !@%^& de tankbediende heeft benzine in onze diesel auto getankt. Gelukkig vonden we snel een auto die ons terug kon slepen.
Ach, laat ik er maar niet te veel woorden meer aan vuil maken. Het werd ons woord tegen de zijne. Ik weet 100% zeker dat ik niet heb gezegd welke soort brandstof erin moet en er staat moet grote gele letters op de dop dat er diesel in moet. De man zegt dat ik dit wel heb gezegd. Bijna 24 uur zaten we op dit tankstation vast voordat er eindelijk een sleepwagen uit Puerto Natales arriveerde. De afgesloten verzekering dekte niet de transportkosten en na het sleepje van 180 kilometer, helemaal terug naar Puerto Natales, bleek dat verkeerd tanken ook niet gedekt zou zijn. Met de vriendelijke groeten van… De tankbediende van YPF tankstation in Esperanza. Ook onze reisverzekering dekt dit niet dus we hebben de rechtsbijstand ingeschakeld. Dit loopt nu maar dat zal nog wel even duren. Uiteindelijke schade: omgerekend 830 euro. Zuurverdiend geld weggegooid door 1 moment van onachtzaamheid. Ach het reizen heeft ons ook geleerd dat het maar geld is. Wijze lessen kosten vaak veel geld. (Oeps, zijn toch nog wel wat woorden geworden).
Voor Jakob en Charlotte had ik al snel een lift richting Esperanza geregeld via een Belg die we op het station ontmoette. Zij kwamen die avond nog aan. Wij uiteindelijk de volgende avond met een vervangende auto van Europcar en dit bleek ook nog een upgrade te zijn. En bij het inleveren kregen we ook nog netjes 1 huurdag terug. Wat dat betreft heeft Europcar ons zeer goed geholpen. Alleen door dit alles konden we niet samen met de Deentjes de Perito Moreno Gletsjer bekijken. We hadden graag een tocht erover willen maken maar daar ging nu een dikke streep doorheen. We dronken die avond samen een flinke borrel toen we aankwamen. Wat dat betreft zijn het echt goede vrienden geworden. De volgende dag, vrijdag 27 januari, konden we ze nog even een lift geven naar het vliegveld. Zij gaan nu naar Buenos Aires en daarna naar Mexico en Cuba. Wij gaan richting Nieuw-Zeeland dus we gaan ze niet meer tegenkomen. Maar we weten zeker dat we ze weerzien. Deze keer in Nederland of in Denemarken.
Perito Moreno
Die middag gingen wij naar Perito Moreno. Een welverdiende adempauze na de afgelopen twee dagen. We hebben al wat gletsjers gezien. Voornamelijk landgletsjers maar Perito Moreno is absoluut de mooiste die we hebben gezien. Het blauw is blauwer dan blauw. Een teken dat er heel weinig lucht in zit. De gletsjer is 5 kilometer lang en je kunt bijna de volledige lengte in één oogopslag zien. Op de landtong die uitkomt bij de kop van de gletsjer is een wirwar van paden aangelegd en deze geven je heel veel verschillende blikken op de gletsjer.
Perito Moreno is een stabiele gletsjer. Dit houdt in dat er in de zomer niet meer ijs verdwijnt dan dat in de winter weer aan kan groeien. Bijna overal in de wereld worden de gletsjers kleiner en verdwijnen. Neem bijvoorbeeld Peru. Onderzoek wijst uit dat er over 20 jaar geen ijs meer zal zijn beneden de 6000 meter. De gletsjers zijn dan verdwenen en je moet weten dat steden als Lima of La Paz afhankelijk zijn van dit water voor hun drinkwatervoorziening. Dit wordt een groot (internationaal) probleem en de enige oplossing die ze voorlopig hebben is de dammen nog groter maken. In La Paz hebben ze bijvoorbeeld deze zomer al grote waterproblemen.
We hebben er uren rondgelopen. Een aantal keer zagen we gigantische ijsblokken afbrokkelen en met veel geweld in het meer storten. De pure kracht die hiermee gepaard gaan is om stil van te worden. En het geluid, het is alsof 100 onweersstormen tegelijk afgaan. Absoluut heel gaaf om gezien en gehoord te hebben.
Eind van de middag pakten we de auto naar El Chaltén. Dit is de outdoor hoofdstad van Argentinië. De volgende keer lezen jullie hierover.
Hasta Luego!
Sander y Jolien.
