Na een anderhalve dag relaxen in Tucuman was het tijd om door te reizen. We waren wel een beetje in dubio waar we heen wilden maar uiteindelijk viel het besluit op San Juan. Waarom? Vanwege de Dakar die hier op 12 januari aankomt en een klein dorpje genaamd Barreal. We namen de benenwagen naar het station waar we ruim van te voren arriveerden. Doorweekt van de hitte namen we plaats op onze backpacks om te wachten voor vertrek. De bus kwam netjes op tijd aanzetten en ik nam met de grote backpack plaats in de rij om ze in te laden. Tot ik achter mij hoor.
Jolien: “Sander, waar zijn de paspoorten?”
Ik: “Nou, gewoon waar ze altijd zitten.”
Jolien: “Uhm, nee hoor. Daar zitten ze niet.”
Ik: “K#T, dan moeten ze nog in het hostel liggen!”
Jolien: “!@#$%^&&(*&^%”
Omdat we hier 5 minuten van te voren achter kwamen was er geen tijd meer om snel heen en weer te gaan. Er restte ons niets anders dan de tickets om te wisselen en op een andere tijd te gaan. “Sorry, tickets wisselen kan alleen maar tot 2 uur van te voren”, aldus de meneer van de busmaatschappij. Gvd, net 120 euro weggegooid. Busmaatschappijen zijn niet goedkoop in Argentinië. Een later tijdstip vanavond vertrekken kon wel maar dan betaalden we dat bedrag bij sommige maatschappijen voor 1 ticket. Onverrichter zaken sloegen we de rugzakken weer om en gingen we terug naar het hostel. Geïrriteerd en chagrijnig vonden we gelukkig onze paspoorten op de grond liggen voor het kluisje. Ze zijn eruit gevallen met het pakken van de tassen.
Na een goed gesprek met elkaar, waar een aantal zaken even uitgesproken moesten worden, gingen we terug naar het busstation om tickets te halen voor de dag erna. Gelukkig wilde de busmaatschappij ons wel een korting geven op onze nieuwe tickets. Dat was een fijne meevaller. En om alles weer helemaal goed te maken tussen Jolien en mij namen we een heel heel heel groot ijsje die we lekker oppeuzelden in het park.
De volgende dag (vrijdag 6 januari 2017) gingen we dan maar eens een rondje maken door San Miguel de Tucuman. We hebben van het centrum nog vrij weinig gezien. Behalve natuurlijk al die tripjes naar het station. In Tucuman staat het huis waar het congres werd gehouden over de Argentijnse onafhankelijkheid in 1816. Het koloniaal witte huis met prachtige binnentuinen is nu een gratis museum over de Argentijnse onafhankelijkheid. Rondom het Plaza Independencia staan ook een paar prachtige gebouwen die het aanzien wel waard zijn. Op de plaza zelf hangt een gemoedelijke sfeer. De rest van de middag zochten we een plekje in het 9 juli park van Tucuman. Op een bankje lazen we lekker een boekje en rustte een beetje uit. Na een fijne middag doorliepen we alle stappen van hierboven op het busstation alleen nu met paspoorten. Deze keer arriveerden we dus wel de dag erna in San Juan.
San Juan
Toen we de bus uitstapten vonden we een gemoedelijk en rustig San Juan. Het was natuurlijk nog maar 7 uur in de ochtend maar toch. Het sfeertje beviel ons goed. Toen we eenmaal in ons hostel Capital aankwamen werd het relaxte gevoel alleen maar versterkt. Het is een hostel in een woonhuis en daardoor hangt er een fijn huiselijk sfeertje. Eigenaar Nahuel heeft een heel fijn hosteltje neergezet met maar twee kamers en 16 bedden. Ook het ontbijt wordt met liefde gemaakt door Nahuel elke ochtend. Verse broodjes komen dan warm uit zijn oven.
Die middag gingen we wat dingen regelen voor de Dakar. We willen voor de 12e een auto regelen zodat we op de proef naar de Dakar kunnen kijken. We reserveerden uiteindelijk een auto bij Avis. Daarnaast was er eindelijk een toeristeninformatie die wel informatie kon verschaffen over de Dakar. Verder deden we wat inkopen die middag en kochten we de tickets naar Barreal voor zondagochtend. Deze bus gaat maar 2 keer per dag en we willen morgen echt door. Na een koffie liepen we terug naar het hostel waar we de rest van de dag lekker rustig aan deden.
Nu zitten we in de bus naar Barreal. Dat verhaal lees je de volgende keer.
Hasta luego!
Sander y Jolien
