Wat waren de afgelopen 6 dagen voorbij gevlogen. Hoe kan het ook anders als je op een plek als de Galapagos bent. En toen we eenmaal weer in Guayaquil waren ging het gas erop. We besloten om Ecuador niet verder te bezoeken. Misschien jammer want er zijn echt nog veel meer plekken die ons bezoek waard zijn maar ook op wereldreis moet je keuzes maken. En voor ons betekent dat we ervoor kiezen om november in Peru door te brengen, december en de feestdagen hopen we ergens in Bolivia te vieren en in januari hopen we via Chili toch Patagonië te halen. Eind januari willen we echt richting Nieuw-Zeeland om daar het einde van de zomer en de herfst mee te maken.
De wielen van het vliegtuig waren nog niet afgekoeld of wij zaten al in de taxi naar het busstation in Guayaquil. Op zoek naar de eerst bus het land uit richting Peru. Uiteindelijk vonden we een bus die ons zover als Chiclayo kon brengen. Hier moesten we maar weer verder kijken. Het betekende ook weer een nachtbusje voor ons. Dit was toch alweer een paar maanden geleden omdat het vooral in Colombia werd afgeraden om de nachtbus te pakken i.v.m. overvallen.
Rond 11 uur kwamen we de volgende dag in Chiclayo aan, na eigenlijk een prima nacht. Ach wat kun je er nog meer over schrijven. Je zit gewoon lang in een bus en kijkt wat films in het Spaans, probeert op je semi-cama stoel zo goed en kwaad als het kan te slapen en voor je het weet ben je op je eindbestemming. Appeltje-eitje.
In Chiclayo kwamen we erachter dat de Peruanen een compleet ander systeem hanteren als het gaat over vervoer tussen steden. Alle landen waar we tot op heden zijn geweest hanteren het concept ‘busstation’ waar je makkelijk tussen busmaatschappijen kunt overstappen, eenvoudig de bestemmingen op één locatie kunt vergelijken en op deze manier het gemak van de klant bovenaan hebben staan. In Peru hebben ze bedacht dat je op het kantoor van de busmaatschappij moet in-, over- of uitstappen. En als jouw bestemming niet tot de bestemmingen van deze maatschappij behoort, dan neem je toch gewoon een taxi of de benenwagen naar het volgende bedrijf (en die zit zeker niet in het pand ernaast). Om er daarna achter te komen dat ook zij niet jouw bestemming hebben. Even makkelijk prijzen vergelijken is er dus in Peru niet bij en na twee verschillende maatschappijen te hebben bezocht, vinden we eindelijk een bus die ons weer een stad verder kan helpen. De volgende stad waar we op woensdag 26 oktober aan het eind van de middag aankwamen was Trujillo.
Oké, in Trujillo moet ik bovenstaand beklaag toch iets nuanceren want toen we eenmaal weer gedropt waren op het kantoor van de busmaatschappij namen we de taxi naar de volgende. Alleen ditmaal zette de taxichauffeur ons af op… tatatataat… een busstation waar overzichtelijk alle busmaatschappijen naast elkaar een hokje hadden. Ik ben er tot op heden nog niet achter waarom er verschillen zijn tussen steden want na weer een nachtje bussen werden we in Huaraz als vanouds op het Cruz del Sur kantoor afgeleverd. Als ik erachter ben dan laat ik het jullie weten. Of weet iemand van jullie het?
In Trujillo hadden we overigens 6 uur de tijd voordat onze bus verder trok. Perfect om even het centrum te bekijken. Hier kwamen we erachter dat Trujillo eigenlijk best een stad is waar je zeker een paar dagen kunt verblijven. Er zijn een tweetal belangrijke archeologische bezienswaardigheden in de buurt genaamd ChanChan en de Huaca del Sol y de la Luna. Daar hadden we echter geen tijd voor dus we liepen wat rond over het Plaza de Armas en de overige straatjes. We vonden ergens een eettentje genaamd Van Gogh en deze werd gerund door een Nederlander die hier al 8 jaar woont. Het was leuk om zijn verhalen te horen.
Op de plaza werden we nog geïnterviewd door een meisje voor haar schoolproject. Ze wilde weten wat we van het Plaza de Armas vonden. Super grappig en nadien kregen we door haar moeder een 10-minuten lange uitleg over wat er allemaal wel niet te doen is in de stad. Super lief toch? Maar voor alles wat ze zei hadden we helaas geen tijd.
Wij namen om 23 uur onze laatste bus in 36 uur naar onze eindbestemming Huaraz. De outdoor stad van Peru en deze ligt midden in de Andes. Om precies te zijn de Cordillera Blanca en we wilden hier niets anders doen dan hiken. Om 6 uur kwamen we de ochtend aan en we vonden na wat rondlopen een Guesthouse. Hier was het nog even wachten voor onze kamer gereed was maar toen konden we even lekker bijslapen. Want even lekker slapen is wat we wilden. De bus was namelijk die nacht een sauna en veel geslapen hadden we niet.
Omdat we de afgelopen tijd veel op zeeniveau hadden doorgebracht was het belangrijk dat we eerst een paar dagen op hoogte gingen acclimatiseren. En belangrijker nog, we wilden een paar dagen even helemaal niets doen. Het was tijd om alle belevenissen eerst een plaatsje te geven voordat we weer verder gingen met ontdekken. Dus we besloten om donderdag en vrijdag alleen het hoognodige te doen. Dit bestond met name uit foto’s bewerken, beetje blogjes schrijven, lekker uitslapen en onderzoek doen naar de hikes in dit gebied. We switchen ook nog even naar een ander goedkoper hostel genaamd Caroline lodging.
Op vrijdag liepen we langs een aantal van de vele touroperators in de stad om te informeren naar de mogelijkheden en natuurlijk de prijs. Uiteindelijk vonden we bij Ganesa Explorer het beste gevoel en de beste prijs. De keuze viel op een dagtocht naar Laguna 69 en de vierdaagse trek genaamd Santa Cruz. Op zaterdag zouden we beginnen met Laguna 69, een daghike van 14 kilometer en hier ga je tot een hoogte van 4600 meter. Voor ons de ideale mogelijkheid om verder te wennen aan de hoogte. Op zondag zouden we dan een dagje rusten en op maandag staat dan de Santa Cruz trek op het programma.
Laguna 69
Zaterdag ochtends om half 6 werden we opgehaald om naar Laguna 69 te gaan. Het is een populaire trek die je elke dag kunt lopen. Overigens hoeft je dit zeker niet met een tour te doen. Het kan goed op eigen initiatief via collectivo’s. Maar wij hadden een pakketprijsje afgesproken waardoor deze trip zo goed als “gratis” was. En het is inderdaad een populaire tocht. Met twee bussen van 30 personen vertrokken we naar het beginpunt Cebollapampa.
Onderweg werd er nog gestopt bij een restaurant voor een ontbijtje. Hierdoor kwamen we pas om 10 uur aan bij het startpunt en dat is eigenlijk best laat. In de ochtenden zijn de luchten nog vrij van wolken maar om 10 uur beginnen over het algemeen de eerste wolken zich al om de bergtoppen te vormen. Zo ook vandaag. We hoopten eigenlijk dat we Laguna 69 eerder bereikten voor natuurlijk de mooie fotootjes maar helaas zat dit er helaas deze dag niet in voor ons.
De omgeving was prachtig. We zagen hier voor het eerst waarom we naar dit gebied wilden om te hiken. Een kabbelend riviertje snijdt zich een weg door het groene dal met ruige bomen. De barst is grillig en vuurrood//oranje. Het overgrote gedeelte van de trail loopt door het dal en geleidelijk omhoog. Maar de helling nam naarmate we vorderde steeds meer toe en net voordat we niet meer konden kwam er rond kilometer 5 een gedeelte dat redelijke vlak was. Dit was slechts voor korte duur en de laatste kilometer was weer bikkelen met stukken van 35 graden of meer.
Het eindresultaat was het meer dan waard. Een kristal helder blauw meer wachtte op ons en vanuit de grote gletsjers boven het meer vielen een aantal watervallen rechtstreeks in het meer. We vonden een plekje in de zon en uit de wind. Hier peuzelden we heerlijk ons bammetje op. We hebben er eerst een uurtje lopen genieten voordat we ons weer terug begaven naar het startpunt. Het was letterlijk hetzelfde pad teruglopen maar met een uitzicht zoals deze is dat helemaal niet erg.
Al met al is het een kleine 2,5 tot 3 uur naar boven lopen (afhankelijk van hoe geoefend je bent) en terug zo’n 1,5 tot 2 uur. Toen we terugkwamen bij het vertrekpunt was onze bus er nog niet maar dat gold ook voor 90% van de inzittenden. We zochten een plekje aan de rivier in de zon en bijna dommelde we weg naar dromenland. Een overhangende wolk en een fris briesje voorkwam dit. We zijn toen maar in de bus gaan zitten en deze heeft ons op een gegeven moment terug gebracht naar Huaraz. Die avond zijn we lekker uit eten geweest naar de Italiaan. Na een dag hard werken vonden we dat wel verdiend. Moe maar voldaan vielen we in een diepe slaap.
Op zondag hebben we allebei alleen het hoognodige gedaan. Het was vooral de spiertjes nog even laten bijkomen van zaterdag en de tassen inpakken voor maandag. Om 6 uur in de ochtend worden we opgehaald maar dat verhaal lezen jullie over een paar dagen.
Adios!
