Een onbeschreven pareltje ligt tussen Bogota en San Augustin. Een pareltje waar niet iedereen naar toe gaat want de meeste toeristen gaan naar Cali of Popayan. Nou wij niet gelukkig. Wij wilden dit pareltje wel eens even met onze eigen ogen aanschouwen. Over welke parel hebben wij het? De Tatacoa woestijn in Colombia.
Op vrijdag 7 oktober namen we vanuit Bogota allereerst de bus naar Neiva. In de bus ontmoette we Emma uit Utrecht. Ze is net afgestudeerd als dierenarts en als voorzitter van alle dierenartstudenten van de wereld had ze een conferentie gehad in Cartagena. Voor haar dus de ideale gelegenheid om ook Colombia te gaan bezoeken en ook zij had Tatacoa op haar to-do lijstje staan.
Helaas hadden we die middag weer eens last van een kapotte bus. Iets bleef maar loskomen in de motor waardoor de motor geen vermogen had en dit is wel zo handig in de Andes. Uiteindelijk kwamen we met een flinke vertraging en na zonsondergang in Neiva aan. Dit is slechts het doorvoorplaatsje en hier konden we gelukkig nog één van de laatste jeeps naar Villavieja pakken.
Vlak voor vertrek hadden we nog een leuk gesprek met een local (oorspronkelijk uit Cartagena) over goede visrecepten en dat dt toch wel lastig is om te krijgen in de woenstijn. Ach je moet het toch ergens over hebben toch? Ook sprong Matthieu uit Zwitserland op het laatst nog bij in de Jeep. En samen met Emma waren wij het bonte gezelschap dat de komende twee dagen als nomaden de woestijn gingen bezoeken.
In Villavieja namen we het besluit om niet verder de woestijn in te trekken. Het was inmiddels 21:00 uur en de honger had ons allemaal wel te pakken. We namen onze intrek in hostal Villa Paraiso. Dit in één van de betere hostals in de dorp. Voor dat we gingen eten spraken we nog snel met gids Juan. Hij had een leuke tour voor 50.000,- pesos per persoon en dat leek ons wel wat. Het grote voordeel was dat we ook meteen vervoer van en naar de woestijn hadden. Toen was het eindelijk tijd om te eten en te slapen want op zaterdagochtend vertrokken we al vroeg naar de Tatacoa woestijn.
Met een tuktuk stond Juan ons zaterdag al op te wachten en met een kleine backpack met slechts het hoognodig gingen we op pad. Juan was absoluut een hele gezellig kerel. Met een vrolijk muziekje kwamen we al snel in de juiste stemming. Als eerste liet hij ons cactus forest zien. Hier merkten we voor het eerst dat het toch echt wel een woentijn is waar we in rond liepen. De waterdruppeltjes stonden al snel op onze gezichten en het duurde niet lang voordat mijn t-shirt doorweekt was.
Het volgende stukje woestijn kwam rechtstreeks uit de film Mars. Geerodeerde rode klei heeft een maanlandschap achtergelaten waar we in een labirint van gangen en paden onze weg zoeken naar de uitgang. Wat een magische plek en hier lopen we samen met Juan ruim een uur rond. Boven over deze rode vallei staat een camping en meteen besluiten we om hier onze tent voor de nacht op te zetten. Dat gaat geweldig worden morgenvroeg!
Naast de rode woestijn vinden we in de Tatacoa ook nog grijze woestijn maar deze valt in het niet bij de rode. Een aantal heuvels lijken op dieren en Juan vraagt ons of we de krokodil, de havik en de schildpad kunnen ontdekken? Met een beetje fantasie lukt het ons ook nog.
Inmiddels was het 12 uur en de zon brandde op volle kracht op ons neer. Hoe ideaal is het dan dat er hier ook twee mineraal zwembaden zijn. Het water komt rechtstreeks uit ondergrondse bronnen en is heerlijk warm. Wij besluiten naar de nieuwste te gaan. Deze is nog niet zo bekend en dit maakt dat we er alleen met ons groepje gingen zwemmen. Absoluut een welkome verkoeling.
Hierna zette Juan ons af bij de camping en we spraken af dat hij ons de volgende ochtend weer zou ophalen en terugbrengen. Die avond aten we bij een klein restaurantje de locale streekproducten zoals een heerlijk soepje en een hoofdgerecht met geit. Omdat het zaterdag was werd het in de middag drukker en drukker met locals die een weekendje op pad waren. Het zou geen rustig nachtje worden.
Een andere trekpleister in dit gebied is de Observatorium. Het gebied heeft heel weinig luchtvervuiling en 350 dagen per jaar is het er helder. Een ideale plek dus om een avondje sterren te kijken. De directeur staat hier (bijna) elke avond met twee telescopen en hij geeft een zeer uitgebreidde uitleg over de sterrenbeelden, de melkweg en natuurlijk de maan. Ook keken we met de telescoop naar de maan, Saturnus en Mars. Vooral de maan was magisch om te zien. Verder zagen we heel helder de ring om Saturnus. Helaas trok toen vrij snel en wolkenveld over het dal en veel meer sterren zagen we die avond niet meer. Blijkbaar zaten wij in de periode van 15 dagen bewolkt.
We hadden onze tent opgezet zonder de buitentent en we sliepen geweldig in de openlucht. Moeder natuur had nog een onweerschouwspel voor ons in petto want in de omringende bergen ging het flink te keer. Bij ons bleef het natuurlijk lekker droog en bij zonsopkomst werden we wakker met dit uitzicht.
Tatacoa
We hadden niet meer om te wensen en we prijzen ons gelukkig dat we dit hebben mogen aanschouwen. We verbleven slechts één nachtje in de woestijn en misschien hadden we nog wel een nachtje langer kunnen blijven. Ach, dan houden we toch wat te wensen over.
Juan haalde ons netjes op en samen met Emma en Matthieu gingen we op weg naar onze volgende bestemming San Augustin.
Adios!
2 comments
Fijne foto’s! Ik vond Tatacoa een van de leukste plekken om te bezoeken in Colombia! 🙂 Hebben jullie ook nog sterren gekeken bij het observatorium?
Hoi Jesssica,
Ja we hebben de sterren, planeten en de maan bekeken bij het observatorium. Heel erg interessant (en leerzaam, want we kregen het verhaal ook in het Spaans te horen:)). Tatacoa raden we ook echt voor iedereen aan om te bezoeken!