Zoals je in ons vorige verslag hebt kunnen lezen vlogen we zaterdag 17 september van Cartagena naar Medellin. We hadden heel veel zin in deze stad. Iedereen die we spraken, sprak met zoveel plezier over Medellin. Nou, dat wilden we zelf ook meemaken. En mede door alle goede verhalen besloten we ook hier onze Spaans cursus te doen.
Na aankomst op de luchthaven van Medellin namen we een bus de stad in naar het oude centrum. Het vliegveld ligt nog een eind van het centrum af en pas om half 11 kwamen we aan bij ons hostel Antiguo. De bus zette ons 4 blokken van het hostel af dus we moesten het laatste stuk te voet afleggen door een niet de zo beste wijk. De straten stonden vol met Paísas die een avondje aan het stappen waren en tegen 11 uur was iedereen al lekker beschonken. We werden wel een paar keer vreemd aangekeken maar gelukkig niet lastig gevallen. Later hoorden we dat deze wijk nu net niet het veiligste was ‘s avonds maar er gebeurde verder niets. De hostel had genoeg beschikbaarheid (we sliepen alleen met zijn tweeën in een tienpersoonskamer) en het was echt een juweeltje. Mooie meubeltjes, alles schoon en we snappen niet dat er maar zo weinig mensen sliepen.
Homestay
We verbleven hier maar 1 nachtjes want vanaf zondag hadden we een week geboekt in het huis van Andrea via Homestay.com. Omdat we onze Spaans cursus hadden die week wilden we ook ‘s avonds blijven oefenen. Waar beter kun je dit doen dan bij de locals thuis. We namen de metro en voor we het wisten stonden we bij Andrea voor de deur. Andrea is een super lieve meid en net als vele Colombianen niet erg groot. Daarentegen is haar appartement wel groot en we waren niet de enigste gasten die week. Meteen ontmoette we Niels uit Broek in Waterland, een joviale 22 jarige kerel die lekker zijn eigen ding aan het doen was. Best wel even lekker om weer Nederlands te kunnen praten met anderen.
Voetbal vol temperament
Het huis van Andrea staat in de wijk Laureles Estadio. Een van de betere wijken van de stad en zoals de naam al aangeeft staat hier het Estadio Atanasio Girardot van de twee voetbalteams van de stad, Atlético Nacional en Independiente Medellín. Het stadion heeft een capaciteit van 53.000 personen en is bovenal een betonnen bak. Die middag speelde Independiente tegen CD Jaguares en Niels had via een vriend een kaartje geregeld. Meteen vroeg hij of we meegingen en daar hadden we wel zin in. Vanaf het begin tot het einde zong de noordzijde. Wat een passie voor de club. Kaartjes voor de wedstrijd haalden we makkelijk via een lieflijke dame van één van de vele eet- en drinkstalletjes die voor en na de wedstrijd massaal geopend zijn. Later die week gingen we nogmaals naar Independiente Medellin. Alleen ditmaal was het een wedstrijd voor de Copa Suramericana (de Zuid-Amerikaanse UEFA-cup) tegen Santa Cruz uit Brazilië (2-0 winst) . Bij beide wedstrijden zat het stadion niet vol maar een sfeertje was het wel. Super om mee te maken.
Hablas Español?
In Nederland hadden we afgelopen jaar al een heel jaar Spaanse les gehad dus iets van een basis hadden we al wel. Maar er gaat toch niets boven een week intensief les in een Spaanstalig land. Na onderzoek besloten wij om onze cursus bij Nueva Lengua te volgen. Ze hadden een aanbieding van 30% korting in Medellin maar we hadden de cursus ook in Cartagena of Bogota kunnen doen. We zouden zelfs kunnen switchen per week.
De eerste dag was vooral heel erg wennen. Spaanse woorden schoten aan het begin van de middag door onze bolletjes en we wilden niets anders dan naar huis om even bij te komen. Maar wat schetst je verbazing. Zelfs in Colombia komen we bekenden tegen. Jolien herkende Dennis (de beste vriend van onze zwager Jeroen) en het bleek dat hij ook Spaanse les volgende bij Nueva Lengua. Wat een kleine wereld.
De school was klein van opzet en dit gold ook voor de lessen. We hadden 4 uur les per dag en de klassen waren niet groter dan 5 leerlingen. Hierdoor kwamen we veelvuldig aan bod om Spaans te praten en dit wierp die week echt zijn vruchten af. We hebben nu veel meer vocabulaire en we kunnen kleine gesprekken vol vertrouwen voeren met de Paisas. De school verzorgd ook elke dag een excursie. Zo hadden we kunnen Salsa dansen, Colombiaans kunnen koken of naar het museum. Dit hebben we niet gedaan maar aan het einde van de week gingen we wel mee met school naar Comune 13, één van de armste wijken van de stad.
Comune 13
Dit was het absolute hoogtepunt van de week. We kregen een rondleiding van een local door de wijk en we kregen een goed beeld van de wijk. Op een gegeven moment kwamen we bij een braakliggend terreintje met twee doelen. Hier waren wat jongens aan het voetballen en uiteindelijk namen we het tegen elkaar op. Super om zo interactie te hebben met de locals door middel van een gezamenlijke passie.
Nadien nam de gids ons mee naar het huis van zijn ouders waar hij woonde en we kregen een kijkje binnen in het huis. Wat indrukwekkend. Hier legde hij uit dat hij een grote fan was van rap en in zijn kamer rapte hij het ene nummer naar de andere. Ook vertelde hij vol trots dat bovenop het huis zijn huis gebouwd gaat worden. Het is heel normaal in Colombia dat families allemaal boven elkaar wonen. Familie is het allerbelangrijkste hier. En het uitzicht over de stad terwijl het langzaam aan donkerder werd was adembenemend mooi.
In het volgende verhaal zal ik meer vertellen over de andere activiteiten die we hebben gedaan in Medellin. Het plan was om maar een week te blijven maar dit werd heel snel 1,5 week omdat het zo’n geweldige stad was.
Adios!
