Om maandagochtend 12 september kwamen we met een flinke stortbui de baai van Las Aninas binnen gevaren. We spotten in de verte de laatste dolfijnen en de Colombiaanse marine schiet net voor ons de havenmond van Cartagena in. Links en rechts van onze boot verlenen de koloniale forten San Jose en San Fernando, als iconen van de vergane tijden, ons toegang tot de haven. Cartagena de Indias was vroeger de havenstad waar al het Inca goud opgeslagen werd en bij gunstige wind richting Spanje verscheept werd. Een goede verdediging van meerdere forten en een 10 meter dikke stadsmuur zorgde ervoor dat de stad nooit meer werd geplunderd na 1700.
Een klein pontje brengt ons naar de kade en we spreken met de kapitein af dat we die avond onze paspoorten terug krijgen. Ook in Cartagena regelt Yonathan alles met de Colombiaanse douane. Het is best wel een vertrouwen dat we geven in de kapitein maar we krijgen die avond netjes onze papieren terug met een stempel dat we 90 dagen in het land mogen blijven.
Cartagena is heet en rond het middaguur brandt de zon al snel op onze bolletjes. Samen met Uwe vinden we een mooi hostel in het oude centrum genaamd One Day hostel. De hangmatten hangen al klaar en we halen snel het broodnodige zodat we die dag niet veel meer hoeven te doen. De zeebenen moeten weer wat vaste grond onder hun voeten krijgen.
Uwe is overigens een man van begin zestig uit Leipzig. Hij is ondernemer en heeft een jaar vrijaf genomen van werk en huis om die trip rond de wereld te maken. Overal waar hij komt wil hij mensen en kinderen bewust maken van het gevaar van het verheerlijken van wapens en kindsoldaten. Hiervan maakt hij kleine inspirerende filmpjes waar we er ook een paar van zien. Het is interessant om te zien hoe bevlogen hij hiermee is. Het indrukwekkendste filmpje was in Rusland waar hij een kind een speelgoedpistool kapot laat trappen en hiervoor krijgt het kind een voetbal terug. Een kleine daad van rebellie en hopelijk maakt het iets los in het kind.
Cartagena is een bruisende stad en het Colombiaanse volk sluiten we gelijk in ons hart. Ze zijn zo openhartig, vriendelijk en blij. Overal lachende gezichten en altijd bereid om een handje te helpen. Echt een verschil met de Panamese bevolking. Hier merk je dat het land jarenlang op slot heeft gezeten door een interne oorlog met de FARC (en andere organisaties). Nu dat de vredesonderhandelingen in een laatste fase zijn beland vinden steeds meer toeristen het land en de Colombiaan is trots dat ze eindelijk hun land kunnen laten zien. Dit merken we overal.
De stad zelf heeft een dikke stadsmuur rondom de stad waar we een avond bijna helemaal overheen lopen. Je hebt hier een mooi uitzicht over de stad maar het mooiste uitzicht vinden wij in Castille San Felipe de Barajas. De oude burcht die hoog boven de stad uittorent. De ondergaande zon schijnt magisch over de daken van koloniaal Cartagena. Ook de catacomben waren leuk om doorheen te lopen. Hevig voorovergebogen want sommige delen zijn echt maar 1,5 meter hoog.
Verder leent de stad zich perfect om heerlijk doorheen te struinen. Elke straat lijkt rechtstreeks uit het jaar 1700 te komen en de meeste huizen hebben de prachtigste balkons met mooie houtsnijwerken. De Las Bovedas waren vroeger de oude gevangenissen maar nu vinden we hier leuke shopjes waar je alles kunt kopen. En op Plaza de la Aduana kun je leuk mensen kijken. We vinden in Cartagena echt dat vleugje Caraïben waar we op gewacht hadden en genieten met volle teugen.
Na drie nachten in het oude centrum is het tijd om naar een ander deel van de stad te gaan, genaamd Bocagrande. Dit schiereiland is het gedeelte waar je de hoogbouw van de stad vindt met alle appartementen, winkelcentra en de grote hotels. Mocht je aan het strand willen liggen dan is de complete westkust van dit schiereiland een aaneenschakeling van strandbedjes en strandpaviljoens. We vinden het niet het meest aantrekkelijke gedeelte van de stad maar we gaan hier naartoe omdat we de volgende drie dagen onze duikcursus hebben. Jolien gaat voor haar Padi Open Water en ik voor mijn Advanced Open Water. Een belangrijke investering want we willen graag op veel meer plekken gaan duiken. Via Airbnb vinden we een appartement niet ver van de duikschool La Tortuga.
Het was overigens wel nog even goed dat ik de dag ervoor naar binnen liep want er was geen rekening met ons gehouden. De persoon waarmee we gemaild hadden was in het buitenland en had onze aanmelding niet doorgegeven. Af en toe maak je van deze kleine dingetjes mee maar het was verder geen probleem en op woensdagochtend 14 september startte onze cursussen.
Cartagena onder water
Vanuit ons hostel namen we een Uber naar Bocagrande. Een tochtje van normaal 15 minuten duurde die ochtend alleen een dik uur. Er was een roofoverval waarbij doden waren gevallen in de stad en de politie had een deel van de straten in Bocagrande afgezet. Iedereen moest nu via de straat aan het strand en dit zorgde voor veel oponthoud. Een beetje gehaast liepen we naar de duikschool en hierbij stootte Jolien heel lelijk haar teen. Het was dus letterlijk binnenvallen op school. Diego en Adriana (onze instructeurs voor de komende dagen) zullen wel gedacht hebben.
Die woensdag stond in het teken van theorie. Voor mij niet zoveel maar voor Jolien was het een dag films kijken en vragen beantwoorden. Niet veel aan maar wel heel belangrijk. Gelukkig konden we op donderdag wel het water in en ‘s ochtends om 7:30 uur stonden we klaar voor onze eerste duiken. We namen de boot naar een de duiklocatie op ongeveer een 45 minuten varen vanaf de stad.
Voor mij stond de eerste duik in het teken van Peak Performance Bouyancy (in hoeverre ben je in staat om te zweven onder water). Dit leek mij een goede manier om weer te wennen aan het duiken. Het was ondertussen meer dan 6 jaar geleden sinds mijn laatste duik en ik moest echt even weer wennen. Voor Jolien stond de eerste duik vooral in het teken van gewend raken aan de luchtfles, de octopus (het apparaat waardoor je ademhaalt) en het trimvest. Al gauw had ze dit redelijk onder de knie waarna ze oefeningen deed met haar duikbril op en af doen onder water en natuurlijk ook buoyancy.
Mijn tweede duik werd onder water navigeren. Met een kompas om mijn pols moest ik een rechte lijn, een vierkant, een driehoek en een rechthoek zwemmen en op zo’n manier dat je weer op precies dezelfde plek uit komt. Super leuk om te doen en links en recht schoten de vissen er vandoor toen ik eraan kwam zwemmen. Het leukste werd tot het laatste bewaard en samen met Jolien gingen we wrakduiken. Voor mij hield dit in dat ik echt tot in de buik van een oud vrachtschip ging. De kunst is om zo rustig mogelijk te zwemmen. Op deze manier zorg je ervoor dat de zilt niet omgewoeld wordt. Je ziet dan echt helemaal niets meer. Ook Jolien ging een deel mee het schip in.
Bij het schip zwom verder een grote barracuda waar we even vol bewondering naar keken. Na het middaguur waren we weer terug en ik was vrijaf. Maar dit gold niet voor Jolien. Voor haar stond de middag nog even in het teken van examen doen. Is alles blijven hangen van de theorie? Natuurlijk want ze slaagde met vlag en wimpel.
De derde dag maakten we allebei nog twee duiken. Verplicht bij je advance zijn onderwater navigeren en een diepe duik. Als je je advanced haalt mag je namelijk tot 40 meter diepte gaan duiken dus dit moest zeker gebeuren. In de boot moest ik allerlei rekensommetjes maken en een motoriek oefening met blokjes. Deze testen moest ik herhalen alleen nu op 32 meter diepte. Wat een verschil maakt dit zeg en je merkt echt dat de diepte invloed heeft op je hersenen. Ook consumeer je meer lucht waardoor je minder lang onder mag en kunt blijven.
Jolien’s derde duik stond in het teken van wederom een aantal oefeningen waaronder een rechte lijn zwemmen met kompas, reddingsoefeningen in het water, vest aan en uit onderwater, duikbril af en op en octopus in en uit. Toen jolien eenmaal weer in de boot stond moest ook nog even haar conditie getest worden. Ze kon direct met wetsuit weer het water in voor een drietal rondjes om de boot.
De laatste duik bij je Open water staat veelal in het teken van herhalen en bovenal genieten. Deze duik is eigenlijk meer een funduik en dat werd het daarom ook. Helemaal omdat ik voor mijn 5e duik koos voor Aware-fish Identification en daarom ging ik gaan jagen op Duivelsvissen. Deze vissen zijn niet inheems voor de Caraïben en hebben geen natuurlijk vijanden. Daarom eten ze letterlijk alles kapot. Bewapend met een speer gingen we op pad en ik schoot er 5. Met name de laatste was groot genoeg om ‘s avonds een heerlijke maaltijd voor ons beiden mee te bereiden.
Het was voor ons allebei heerlijk om (weer) onder water te zijn. Het duiken gaat ons hopelijk heel veel plezier brengen. Helaas betekende dit ook het einde van de cursus en namen we afscheid van ondertussen twee goede vrienden. We kunnen duiken bij La Tortuga van harte aanbevelen als je in Cartagena bent. Het koraal is prachtig en voor de kust liggen een aantal mooie wrakken. Ook is het één van de goedkopere plekken op de wereld om je duikbrevet te halen.
Zaterdag vlogen we ‘s avonds naar Medellin en doodde we de tijd om op het heetst van de dag heerlijk weer eens naar de bioscoop te gaan. Tot ziens in Medellin.
Adios!
2 comments
Leuk Cartagena! Ik ga in december weer heen. Het verveelt nooit 🙂 Cartagena is echt geen strandbestemming. Er zijn wel stranden, maar mooi is anders haha. Gelukkig hebben jullie wel mooi kunnen duiken!
Ha Sabine, inderdaad Cartagena verveeld zeker niet. het was een goede eerste kennismaking met Colombia.
Voor strand is het zeker niet de stad. Daar hebben we alleen even snel overheen gelopen. Het duiken was wel heel erg leuk. Absoluut genoten.