Reisdagboek #18: Back to where it all began.

We reizen nu weer terug naar waar het allemaal begon. Vanuit Campo Grande zijn we onderweg naar Sao Paulo, een ruwe stad met een rauwe rand. Toen we voor het eerst in Sao Paulo waren spraken we af met Victor, een vriend die ik ken via mijn vorige werk. We hadden aan hem beloofd dat als we terug komen in Sao Paulo dat we wederom bij hem langs zouden komen.

Maar deze keer niet alleen een avondje, nee. Deze keer gaan we het beter doen. Wij wilden namelijk ook dolgraag Victor’s vrouw en kind leren kennen. En hoe kun je dat beter doen dan met een echte Braziliaanse barbecue, genaamd de ‘Churrasco’. Perfect voorbereidt door Victor. Dat lieten we ons natuurlijk niet twee keer vertellen.

Het was nog even haasten om de Churrasco te halen. Op onze bustickets staat altijd de aankomsttijd maar deze wordt bijna nooit gehaald. Ook hebben we al de nodige pech gehad onderweg. Ook deze keer kan de bus kapot gaan en dat zou betekenen dat we geen Churrasco zouden hebben. Gelukkig was van dit alles geen sprake. We kwamen wel een half uur later aan in Sao Paulo maar dat hadden we even laten weten. Na nog een metro, een treinritje en het laatste stuk met de taxi kwamen we op tijd aan bij Victor’s schoonouders huis.

Een mooi huis in een betere wijk van Sao Paulo en terwijl we uitstapten roken we de barbecue lucht al. Het water liep ons meteen in de mond. We hadden best wel honger na de lange nachtbus. Het eten was heerlijk. Victor had een lendestuk van het rund gekocht en die werd ter plekke in heerlijke dikke stukken gesneden. Maar toen leerden wij pas echt barbecueën. De stukken werden geheel in grof zeezout gedompeld met stukjes tijm. En dan zo het vuur op. Beide kanten even aanbraden, zout eraf slaan en smullen maar. Wat een ontzettend lekker stukje vlees was dat zeg. Het smolt weg op de tong. HEERLIJK!

Tijdens de churrasco leerden we dan eindelijk Bianca, Victors vrouw, en Bernardo, Victors zoontje van bijna 1. Ook had hij een collega en zijn vrouw uitgenodigd en samen met zijn schoonouders Pedro en Leila hadden we een echt Braziliaans feest(maal) dat tot het eind van de middag door ging. Tijdens het eten kwam al snel ter sprake dat ik tijdens onze reis in Brazilië al snel van Brigadeiros (chocolade bonbon omwikkeld met hagelslag) ben gaan houden. Nou die moesten we echt gaan proeven in het winkelcentrum. Hop wij de auto in en 15 minuten later aten we de heerlijkste brigadeiros gevuld met anijs, witte chocolade, pistasje, karamel en ga zo maar door. De een nog lekkerder dan de andere.

Na dit heerlijke toetje gingen we nog even het kantoor van Victor bekijken. We kennen elkaar via de FIRST LEGO League en hij ontwikkeld nu lespakketten met LEGO Education materialen voor scholen in Brazilië. De hal stond gevuld met LEGO dus het was een lust voor het oog. Ook stond er een tafeltennistafel dus daar moest nog even een balletje geslagen worden. We hebben ze toen het spel ‘Rond de tafel’ uitgelegd. Ik vermoed dat dit tegenwoordig in de pauzes dagelijks veel gespeeld wordt.

De familie was zo gastvrij dat we ‘s avonds nog steeds bij Pedro en Leila waren. De familie kreeg honger dus er werden nog even een paar grote Sao Pauloaanse pizza’s besteld. De grootte is één maar wat je maag nog meer doet vullen is de korst die gevuld is met gesmolten kaas. Wederom smikkelen….

En het smikkelen was dat weekend nog niet afgelopen. Op zondag wilden we richting Paraty maar we mochten pas weg als we weer bij Pedro en Leila langs zouden komen om de lunchen. Het was Vaderdag en de hele familie kwam bij elkaar in huize Pedro. En als ik zeg de hele familie dan bedoel ik de hele familie. Ooms, tantes, neefjes en nichtjes, broertjes en zusjes kwamen bijeen om de Feijoada te eten.

De Feijoada is een gerecht afkomstig uit het noorden van Brazilië en werd van origine alleen bereid door Afrikaanse slaven. Het gerecht typeert zich door een stoofpot van varkensvlees en zwarte bonen. Dit wordt dan met rijst geserveerd. De slaven kregen vroeger echt niet het beste vlees en vroeger werd het met de restproducten van het varken gemaakt. Tegenwoordig gelukkig niet meer maar ook wij hadden een Feijoada met varkenspoten. De ogen en organen werden ons bespaard. En we moeten zeggen dat ook dit wederom zeer goed smaakte.

We gingen die zondagmiddag goed gevuld naar Paraty. Het stadje was ons drie maanden geleden al zo goed bevallen dat we terug wilden. We huurden nu een B&B (Chill-in Eco Suites) in de heuvels rond het dorp en dat beviel erg goed. We zijn weer een dagje het stadje in gegaan en verder hebben we heerlijk rondgehangen in de B&B waar we een paar prachtige foto’s hebben kunnen maken. Hierdoor konden we goed uitgerust naar Rio de Janeiro en de Olympische Spelen afreizen. Maar dat is weer een volgend verhaal.

Valeo!