Sanur was onze kennismaking met het zuiden van Bali. Druk, toeristisch en eigenlijk voor ons niet heel bijzonder. We liepen wat rond door de straatjes, aten bij de strandtentjes en we genoten van het strand, maar eigenlijk waren we hier om de boot naar Nusa Penida te pakken. We willen gaan duiken met manta’s. Ten zuidoosten van Bali liggen drie kleine eilanden, Nusa Lembongan, Nusa Ceninganen en Nusa Penida. Lembongan is het lloret van de drie dus die viel voor ons meteen af. Nusa Penida daarentegen is nog rustig en de grootste van de drie. Dus perfect voor ons.
Op 3 augustus namen we de speedboot naar Nusa Penida. Ook vandaag waren er nog wel wat flinke golven die het gemunt hadden op de boot. Maar we redde het zonder natte kleden.
Aan wal werden we meteen belaagd met taxichauffeurs en scooter verhuurders. Nog niet mensen. We zijn hier om te duiken dus we zijn eerst maar eens een duikschool ingedoken. Dit was Penida Dive Resort. Hier meldde ze dat het waarschijnlijk morgen redelijk weer was om naar de juiste duiklocaties te gaan. De manta duiklocaties liggen allemaal ten zuiden in de Indische Oceaan en daar zijn de golven het hoogst. Fingers crossed.
Daarnaast kun je bij Penida ook de beroemde mola mola zien. In het Nederlands heet de vis de maan- of klompvis en vanuit een diepte van 200 meter komt deze grote vis naar de oppervlakte om schoongemaakt te worden door kleine visjes op het rif. Naar deze duiklocatie gaan we ook morgen. Dit is een deep dive en omdat Jolien niet haar Padi Advanced Open Water heeft besluiten we om de deep water cursus voor haar erbij te nemen. Daarvoor heeft ze de middag moeten studeren en bleven we een tijd hangen bij het duikcentrum.
Ondertussen ging ik op zoek naar een slaap plek. In het plaatsje Toyapakeh zitten een aantal homestays en ik vond een hele mooie in de vorm van Nusa Jineng Bungalows. We waren op tijd want na ons kwamen er nog meer mensen langs, maar toen zaten ze al vol. De rest van de middag deden we niet zoveel meer. Gewoon lekker genieten van het strand voor de deur, de mensen en onszelf.
Diving time
Vol verwachting werden we wakker. Het is tijd om te duiken! Na een geweldig ontbijt van de lieve vrouw des huizes liepen we naar het duik resort. Hier was het al een drukte van jewelste. In totaal gingen er 10 mensen duiken met twee instructeurs. Best veel, maar geen probleem. We pasten onze duikpakken en liepen bepakt naar de boot. Hier beseften we eigenlijk voor het eerst hoe de zee eruit zag en dat beloofde niet veel goeds. In het rustige haventjes waren de kleine golven al best hoog. Toen we na een 15 minuten varen arriveerden bij de Indische Oceaan was de kapitein er al snel uit. De golven zijn veel te hoog. Het was een wirlpool en dat gaat hem niet worden. Geen manta’s dus vandaag. Heel jammer, maar het weer hebben we niet in de hand.
Daarom keerden we om en gingen we naar Crystal Bay. Hier begonnen we met de deep dive naar 30 meter voor de mola mola. Het was een mooie duik en we zagen twee schildpadden, een mureen en prachtige grote vissen. Maar helaas geen mola mola. De watertemperatuur was te hoog. Eigenlijk moet het lager dan 24 zijn en wij doken met 27 graden. Voor de tweede keer vandaag een dikke streep door onze verwachtingen. Als tweede doken we voor de kust bij Toyapakeh. Hier is veel koraal en mooie vissen. Geen slechte plek voor een tweede duik. Wederom zagen we een schildpad.
Terug bij het duikcentrum spraken we met de instructeurs en ze gaven aan dat na het weekend het weer beter moet zijn. We gaven aan dat indien dit het geval was dat we dan graag maandagochtend het nog een keer willen proberen. Daarna gingen we terug naar ons stekkie aan het water. Onderweg stopten we bij een scooterverhuurder en daar huurden we een scooter voor de komende twee dagen. We gaan lekker het eiland rondcrossen. ‘s Avonds kregen we hout van de eigenaar en we bouwden een vuurtje op het strand terwijl we genoten van een biertje of twee. Lekker nagenieten van toch wel een mooie dag.
Just cruisin’
Op zaterdag 5 augustus lieten we veel van onze spullen achter bij het duik centrum. Hier zullen we de laatste nacht doorbrengen. Met slechts een rugzakje sprongen we op de scooter en gingen we op pad. We reden eerst naar Crystal Beach. We zagen hetzelfde kleine eiland in de baai waar we gisteren nog hebben gedoken. Daar spreidde we ons lakentje en lieten de zon ons ruggen nog bruiner kleuren. Ook dook ik hier nog even het water in voor wat snorkelkunsten maar de stroming was zeer sterk. Niet veel later hield ik het voor gezien en liet me lekker weer opdrogen.
We hopten na de middag weer op onze scooter en we reden naar Broken Beach en Angels Billabong. Twee geweldige plekken die je zeker gezien wilt hebben. Alleen de weg er naartoe doet de locatienaam zijn eer aan. Het is een 6 kilometerslange weg die net zo kapot is als Broken Beach. Gatenkaas is er niets bij. Broken Beach is een ingestorte grot en de grotopening staat in verbinding met de zee. Angels Billabong is een kleine vijver gevormd door een riviertje en de golven. Je mag er niet in zwemmen, maar als je hier zou zwemmen dan is het net een infinity pool gemaakt door de natuur. Vanaf de kust zagen we in de baai dolfijnen en schildpadden zwemmen.
We wilden nog graag meer van de wilde zuidkust zien, maar het was al halverwege de middag. Met de soms wel hele slechte wegen gingen we op pad naar onze Admadama Framers House AirBnB waar we een nachtje gaan slapen. Hier kwamen we aan het eind van de middag aan. Het was een lief leuk bamboehuisje waar we sliepen. Er was ook een zwembad en vanuit het bad zagen we de zon verdwijnen achter de horizon. De nacht was helaas wel heel gehorig omdat we aan een best grote weg sliepen. En de Indonesiers houden van de claxon in hun auto en op hun scooter. Dat hield helaas in dat wij al vroeg in de ochtend werden gewekt.
De tweede dag reden we eerst naar Atuh beach. Dit strand ligt op het meest oostelijke puntje van Nusa Penida. Dit vonden wij absoluut het mooiste strand van het eiland. Voor de kost ligt een oud schiereiland dat ondertussen geen schiereiland meer is. Het zijn een viertal eilanden geworden door de kracht van de golven. Aan het strand staan een paar kleine strandhutjes. De tocht erna toe was een steile klim de klif af, maar het is te doen. De weg naar het strand is ook veel beter dan naar broken beach.
Na een paar uurtjes strand reden we verder langs de noordkust. Hier vonden we een Hindoe tempel in een gigantische grot. De toegang tot de grot is een klein gat in de rotswand. Dat hadden we niet verwacht toen we erdoor kropen. De hele grot is gevuld met rook van alle wierook en daardoor nog indrukwekkender. De rook sloeg toch wel op onze longen dus we bleven niet te lang hangen. We reden terug naar het dive resort, onderweg alleen nog maar stoppend voor een drankje in een leuke strandtent. Terug in het centrum stonden alle lichten op groen. Morgen wordt (bijna zeker) een goede dag met weinig golven. Dus we schreven ons weer in. Hopelijk gaat het nu wel lukken.
Duikpoging twee
De rook uit de grot of iets anders hadden helaas ervoor gezorgd dat Jolien zich niet goed voelde. En dit gevoel was er nog steeds op maandag 7 augustus. Helaas moest ze dus afzeggen en dat betekende dat ik alleen mee ging op de duiktocht. Deze keer waren er ook geen 9 anderen die wilden duiken, dus we gingen met 6 man op pad. Stukken beter.
We voeren richting de Indische Oceaan en het weer was goed. Heel blij gingen we verder naar Manta Bay. Toen we daar aankwamen waren er helaas al veel boten. Dus we vervolgden de kust tot het rustiger werd. En daar kwam het verlossende woord van de kapitein. Hij zag manta’s en dolfijnen!!! Dus snel deden we alle apparatuur om en we doken erin. Na 5 minuten zagen we er meteen eentje aan de oppervlakte. Wow wat een sierlijke dieren onder water. Het duurde erna wel lang voordat we een tweede zagen maar deze cruisde nog dichter bij ons op 15 meter diepte. Aan het eind zag ik nog een derde maar die was te ver weg. Dolfijnen hebben we verder niet meer gezien.
Duik 1 was een absoluut succes. In de groep was ook een Namibische Duitser uit Zuid-Afrika en zijn doel was om de mola mola te zien. Dus we gingen weer terug naar Crystal Bay. Net als de vorige keer was helaas het water te warm, maar toen we boven kwamen bleek dat de andere groep wel een mola mola gezien had. Wow wat een geluk voor hun. Helaas voor ons en de Namibische Duitser. Ach je kunt niet alles hebben. De manta’s hadden mij al heel blij gemaakt.
De laatste dag in Indonesië
Die middag pakten we de boot terug naar Sanur. Jolien bleef zich niet goed voelen de rest van de dag, dus het was fijn dat we een Airbnb hadden met keuken. Hier flansten we zelf iets in elkaar en doken er snel in. Het duiken is toch best vermoeiend. Op dinsdag 8 augustus vertrokken we naar Myanmar met een tussenstop in Kuala Lumpur. Helaas bleek op het vliegveld dat we niet goed hadden gerekend met onze 30 dagen visa. Oeps we waren twee dagen te lang gebleven. Alles voor de manta’s zou ik maar zeggen. We betaalden de boete van 300.000 roepia per dag en daarmee was de kous af. Wel dom hoor van ons maar goed.
En daarmee komt een einde aan een maand, oh nee, 32 dagen Indonesië. In deze tijd hebben we 3 verschillende eilanden bezocht met elk hun eigen gezicht. Indonesië heeft ons niet 100% kunnen pakken. Daarvoor vonden we dat we te veel als lopende geldzakken werden behandelt en dat steekt ons wel. Wij gaan lekker naar Myanmar. Een land waar we hopelijk het ‘echte’ Azië zullen gaan ontdekken. Ik ben benieuwd.
Oh ja, het internet in Myanmar is niet bestaand of zeer slecht. Het kan dus even duren voordat er weer wat online komt van ons. We hopen van niet maar we gaan ons best doen.
Selamat Tinggal!
Sander & Jolien
