Reisdagboek #10: Van Ibera via Rosario en Colonia naar Montevideo

Genoten. Dat is wat we hebben gedaan in Colonia Carlos Pelligrini. De natuur, de dieren, het dorp en het kamperen. Alles droeg bij aan dit gevoel. Dus ergens vonden we het ook jammer dat we moesten gaan. Maar ergens ook weer niet want dit betekent dat we over een aantal dagen in Montevideo aan gaan komen om eindelijk onze vrienden Bart en Nathalie weer te zien.

Dus op dinsdag 5 juli stonden we om 03:30 uur op om om 4 uur de minibus terug naar Mercedes te pakken. Hier hoopten we dan de bus naar Rosario te nemen. De minibus zat gelukkig minder vol als de heenreis en we konden beiden nog een beetje onze ogen rusten. Zover dat mogelijk was overigens, het zandpad was nog even hobbelig als de heenreis. Uiteindelijk stonden we om 8 uur ‘s ochtends op het busstation in de stromende regen. En de regen bleef ons de rest van de ochtend vergezellen.

Op dit tijdstip waren de meeste busmaatschappijen nog niet open maar algauw bleek dat de enige optie die dag om naar Rosario te gaan, een was bus die pas ‘s avonds om 19:15 zou vertrekken. Een flinke tegenvaller en er restte ons niets anders dan een dagje bivakkeren op het busstation. En met die regen leek het allemaal nog net even iets erger. De temperatuur was die nacht flink gedaald dus daar zaten we dan, in de wachtruimte van Mercedes, Corrientes.

Gelukkig hield het aan de eind van de ochtend op met regenen. Dit betekende namelijk dat ik nog wat meer van het plaatsje Mercedes kon gaan bekijken. Een welkome afwisseling want veel meer dan lezen en mensen kijken hadden we niet gedaan. Op een gegeven moment vond ik een spoorlijn die ik helemaal volgde tot het oude station. Er rijden overigens geen treinen meer dus ik kon er rustig overheen lopen. Een deel van de stationsgebouwen was mooi gerestaureerd maar het merendeel was vervallen wat het een prachtige ambiance gaf.

 

Rosario

Eindelijk vertrok dan toch de bus naar Rosario en in de ochtend kwamen we aan op het busstation. Dit busstation is spiksplinternieuw en erg overzichtelijk. We kochten een buspas en gingen op zoek naar de bus die ons naar het hostel La Comidad kon brengen. Het was een fijn hostel in een klassiek oud pand in het centrum van Rosario. Hoge wanden, mooie lijsten op het plafond en warme douches. Warme douches zijn toch een bepaalde maatstaaf ondertussen. Rosario was zoals we gehoopt hadden. Er zijn drie universiteiten in de stad en daardoor zijn er veel jonge mensen die genoten van een warme dag. Het weer was de weken ervoor niet heel bijzonder geweest en eindelijk was het weer warm. Dat gevoel merk je dan ook meteen in een stad, heerlijk.

In het centrum staan prachtige hoge gebouwen en winkelstraten vol met mensen. Waar wij vooral van hebben genoten is de promenade langs de Paraná’ rivier. De oude werkplaatsen en fabrieken zijn allemaal gerestaureerd en in de gebouwen zitten nu dansscholen, restaurants, een circusschool en ateliers. Buiten vind je een groot skatepark. We hebben hier eerst maar eens genoten van de skaters en het zonnetje. Ook kon de receptie in het hostel ons vertellen dat er een Beatles café was in de stad. De eigenaar heeft de grootste privé collectie van Beatles memorabilia en hij wilde dat het publiek hier ook van kon genieten. Daarom is hij het café/restaurant gestart en op de eerste verdieping vind je het museumpje. Erg gaaf om te zien. Je kunt er goed eten en ook het bier van de tap is uitstekend gekozen… Grolsch (die overigens uitstekend smaakte).

De receptioniste kon ons overigens vertellen dat Rosario bekend staat om twee bezienswaardigheden; het vlaggenmonument en de bloemenkalender. Het vlaggenmonument is prachtig. Het heeft de vorm van een boot en het monument staat hier omdat de Argentijnse vlag voor het eerst werd gehesen in Rosario. Daarom zijn er veel vlaggen. Het plein is omgeven met de Argentijnse vlag maar onder het plein zijn alle vlaggen van de America’s tentoongesteld. Boven in het monument heb je een prachtig uitzicht over de rivier boulevard en de stad. De bloemenkalender is absoluut niet het bezoeken waard. Elke dag wordt de datum in bloemen uitgebeeld maar dit zijn niet meer als hoopjes bloemenblaadjes. In het park erachter zit het stadion van Club Atlético Newell’s Old Boys en er was een website gaande. We hebben nog nooit zo veel politie gezien als daar. We hebben maar niet gewacht tot het einde.

We zijn uiteindelijk maar één nacht in Rosario gebleven en dit was eigenlijk veel te kort. Maar goed, de dag erna zijn we met de bus naar Buenos Aires gegaan en vanuit hier namen we meteen de ferry naar Colonia del Sacramento. Buenos Aires bewaren we voor de zomer. In de terminal bleek het zaterdag een feestdag te zijn in Argentinië waardoor de Argentijnen een lang weekend hadden. Helaas hield dit ook in dat de prijzen 4 keer zo duur waren als normaal. Een flinke tegenvaller maar weinig aan te doen op het moment.   

 

Colonia del Sacramento

Dus een beetje sacherijnig kwamen we na een snelle overtocht van 1,5 uur aan in Colonia del Sacramento. Het stadje zorgde ervoor dat dit gevoel weer snel verdween. Het plaatsje is een lust voor het oog. Een heerlijke koloniale uitstraling met oude stadsmuren en poort. Verder bestaat het historisch centrum uit een aantal zeer mooie straatjes geplaveid met oude kasseien. De oude vuurtoren kun je beklimmen en het geeft een mooi uitzicht over het stadje. Overal in de stad vind je oude klassieke auto’s terug omgetoverd in bijvoorbeeld een eettafel voor een romantisch dineetje. En als je van boetiekjes houdt dan ben je hier zeker aan het juiste adres. De ene artiest is nog creatiever als de andere. Erg leuk om te zien.

Buiten het centrum vind je de oude arena waar vroeger stierengevechten werden gehouden. Het ligt er nu vervallen en half ingestort bij maar deze is het bezoeken absoluut waard.

We verbleven in Colonia in El Viagero Hostel. Het personeel was super aardig en behulpzaam, de kamer prima en goede warme douches. Ook de woonkamer was lekker warm door het brandende haardvuurtje dat volgens mij altijd brand.

Colonia is prima te bezoeken in 2 dagen en dat is wat wij hebben gedaan. Ook is het een mooi uitje als je in Buenos Aires gebivakkeerd zit en nog iets van Uruguay wilt zien. Wij namen die middag de bus naar Montevideo. Het wordt tijd voor een paar weken relaxen, bijpraten en het Uruguayaanse leven van Bart en Nathalie mee te maken. Daarom heeft het ook even geduurd dat deze blog online kwam. Het relaxen is helemaal goed gekomen;)

Maar daarover de volgende keer meer….

Ciao, ciao.